UNICEF i organizacja Pure Earth apelują o podjęcie pilnych działań w celu zakazania niebezpiecznych praktyk, w tym nieformalnego recyklingu akumulatorów kwasowo-ołowiowych. Zgodnie z najnowszym raportem, zatrucie ołowiem dotyka dzieci na wcześniej nieznaną, masową skalę.

Autorzy raportu informują, że 1 na 3 dzieci na całym świecie, czyli ok. 800 milionów, ma poziom ołowiu we krwi równy lub wyższy niż 5 mikrogramów na decylitr (µg/dl). To poziom, który wymaga interwencji medycznej. Prawie połowa tych dzieci mieszka w Azji Południowej.

Przy niewielu wczesnych objawach, ołów po cichu sieje spustoszenie w zdrowiu i rozwoju dzieci, co może mieć fatalne konsekwencje, powiedziała Henrietta Fore, Dyrektor Generalna UNICEF. Wiedza o tym jak wszechobecne jest zanieczyszczenie ołowiem i zrozumienie zniszczeń, jakie powoduje w życiu ludzi i całych społeczności, obliguje nas do podjęcia natychmiastowych działań i ochrony dzieci.

W raporcie zwrócono uwagę na to, że ołów jest silną neurotoksyną, która powoduje nieodwracalne uszkodzenie mózgu dzieci. Jest szczególnie destrukcyjny dla niemowląt i dzieci w wieku poniżej pięciu lat, ponieważ uszkadza ich mózgi, zanim zdążą się w pełni rozwinąć. Powoduje zaburzenia neurologiczne, poznawcze i fizyczne na całe życie.

Narażenie na ołów w dzieciństwie może mieć wpływ na zdrowie psychiczne i problemy behawioralne oraz łączy się ze wzrostem przestępczości i przemocy. Według raportu, starsze dzieci cierpią z powodu poważnych konsekwencji zatrucia ołowiem, w tym zwiększonego ryzyka uszkodzenia nerek i chorób sercowo-naczyniowych w późniejszym życiu.

Szacuje się, że narażenie dzieci na ołów kosztuje kraje o niskim i średnim dochodzie prawie 1 bilion dolarów z powodu utraty potencjału ekonomicznego tych dzieci w dorosłym życiu.

W raporcie zauważono, że nieformalny i niespełniający norm recykling akumulatorów kwasowo-ołowiowych jest głównym czynnikiem powodującym zatrucie u dzieci mieszkających w krajach o niskim i średnim dochodzie. W krajach tych, od 2000 r. odnotowano trzykrotny wzrost liczby pojazdów. Posiadanie pojazdu, w połączeniu z brakiem przepisów i infrastruktury do recyklingu akumulatorów samochodowych spowodowało, że nawet 50% akumulatorów kwasowo-ołowiowych jest poddawanych recyklingowi w sposób niebezpieczny.

Osoby biorące udział w często nielegalnym recyklingu, otwierają pojemniki na baterie, rozlewają kwas i pył ołowiany do gleby oraz wytapiają odzyskany ołów w nieoczyszczonych piecach na świeżym powietrzu. Takie działanie emituje toksyczne opary, zatruwając okoliczną społeczność. Często mieszkańcy nie są świadomi, że ołów jest silną neurotoksyną.

Inne źródła narażenia na ołów w dzieciństwie to:

• woda z rur ołowianych;
• ołów z przemysłu wydobywczego i recyklingu baterii;
• farby i pigmenty na bazie ołowiu;
• benzyna ołowiowa, której produkcja znacznie spadła w ostatnich dziesięcioleciach, ale historycznie była jednym z głównych źródeł ołowiu;
• ołów w puszkach na żywność;
• ołów w przyprawach, kosmetykach, zabawkach i innych produktach.

Rodzice, których zawód wiąże się z pracą z ołowiem, często przynoszą do domu zanieczyszczony kurz na ubraniach, włosach, rękach i butach, narażając w ten sposób swoje dzieci na działanie toksycznego pierwiastka.

Dobra wiadomość jest taka, że ołów można bezpiecznie poddać recyklingowi bez narażania pracowników, ich dzieci i społeczności lokalnych. Miejsca skażone ołowiem można zregenerować, powiedział Richard Fuller, Dyrektor Pure Earth. Ludzi można uświadomić o niebezpieczeństwach związanych z ołowiem i zapewnić im ochronę dla siebie i swoich dzieci. Zwrot z tej inwestycji jest ogromny: lepsze zdrowie, zwiększona produktywność, wyższe IQ, mniej przemocy i lepsza przyszłość dla milionów dzieci na całym świecie.

Od momentu wycofania benzyny ołowiowej i większości farb na bazie ołowiu, u mieszkańców krajów o wysokich dochodach znacząco spadł poziom ołowiu we krwi. Niestety, poziom ten we krwi dzieci w krajach o niskim i średnim dochodzie pozostaje podwyższony, a w wielu przypadkach niebezpiecznie wysoki.

W raporcie podkreślono, jakie działania powinny podjąć rządy państw dotkniętych zanieczyszczeniem ołowiem. Są to:

• lepsze monitorowanie, testowanie i raportowanie poziomu ołowiu we krwi i zanieczyszczenia ołowiem;

• wprowadzenie środków zapobiegawczych i kontrolnych;

• umacnianie systemów opieki zdrowotnej, aby były w stanie wykrywać, monitorować i leczyć dzieci narażone na zatrucie ołowiem;

• prowadzenie społecznych kampanii edukacyjnych na temat zagrożeń i źródeł kontaktu z ołowiem;

• opracowywanie, wdrażanie i egzekwowanie norm środowiskowych, zdrowotnych i bezpieczeństwa w zakresie produkcji oraz recyklingu akumulatorów kwasowo-ołowiowych;

• podjęcie działań na poziomie globalnym i regionalnym w zakresie ujednolicenia standardów i norm dotyczących recyklingu i transportu zużytych akumulatorów kwasowo-ołowiowych.

***

O raporcie

Raport UNICEF i Pure Earth „The Toxic Truth: Children’s exposure to lead pollution undermines a generation of potential”, to analiza narażenia dzieci na ołów, przeprowadzona przez Institute of Health Metrics Evaluation (IHME). W raporcie przedstawiono pięć krajowych studiów przypadków, w których zanieczyszczenie ołowiem i innymi toksycznymi odpadami metali ciężkich dotknęły dzieci. Są to: Kathgora w Bangladeszu, Tbilisi w Gruzji, Agbogbloshie w Ghanie, Pesarean w Indonezji oraz stan Morelos w Meksyku.

Jeszcze w tym roku, liczba dzieci poniżej 5. roku życia dotkniętych zaburzeniem przyrostu masy ciała spowodowanym niedożywieniem, może się zwiększyć o ponad 6,7 mln. Wszystko za sprawą pandemii COVID-19 i kryzysu ekonomiczno-społecznego.

Mija siedem miesięcy odkąd wykryto pierwsze przypadki COVID-19. Obecnie, coraz wyraźniej widać, że skutki pandemii wyrządzają dzieciom więcej szkód niż sama choroba. Ubóstwo i brak bezpieczeństwa żywnościowego to realne problemy. Ceny żywności wzrosły, a łańcuch dostaw został zakłócony. W rezultacie, pogorszyła się jakość dziecięcej diety, a wskaźniki niedożywienia rosną w zastraszającym tempie, powiedziała Henrietta Fore, Dyrektor Generalna UNICEF.

Zaburzenie przyrostu masy ciała to jedna z form niedożywienia. Powoduje, że dzieci są zbyt chude i słabe jak na swój wiek. Ten stan nie tylko zagraża ich prawidłowemu rozwojowi i realizacji potencjału, ale może prowadzić do innych chorób, a nawet śmierci.

Według UNICEF, jeszcze przed pandemią w 2019 r., 47 mln dzieci cierpiało na zaburzenie przyrostu masy ciała. Bez podjęcia natychmiastowych działań, jeszcze w tym roku ich liczba na całym świecie może osiągnąć nawet 54 mln. Jeśli sprawdzi się ten scenariusz, będzie to najwyższa liczba niedożywionych dzieci, jaką odnotowano w tym tysiącleciu. 80% stanowiłyby niedożywione dzieci mieszkające w krajach Afryki Subsaharyjskiej i Azji Południowej.

Z analizy przygotowanej przez medyczne czasopismo naukowe „The Lancet” wynika, że odsetek dzieci, które w tym roku dotknie zaburzenie przyrostu masy ciała zwiększy się o 14,3% w krajach ubogich i o średnich dochodach. Będzie to spowodowane przede wszystkim społeczno-ekonomicznymi konsekwencjami COVID-19. Ten wzrost przełoży się w każdym miesiącu na ponad 10 tysięcy dodatkowych zgonów wśród dzieci. Większość -  w Afryce Subsaharyjskiej.  

Jednym z krajów dotkniętych skutkami pandemii jest Niger. Sytuacja dzieci jest tam dramatyczna. Już teraz ponad 380 tysięcy najmłodszych jest na granicy życia i śmierci. Z powodu obecnego kryzysu, jeszcze w tym roku liczba głodujących dzieci może tam wzrosnąć nawet o 30%. UNICEF jest główną organizacją, która udziela pomocy niedożywionym dzieciom w tym kraju. W Polsce akcję można wesprzeć poprzez stronę unicef.pl/niger.

Szacowany wzrost liczby dzieci zbyt chudych jak na swój wiek to tylko jedna z konsekwencji kryzysu wywołanego pandemią. To wierzchołek góry lodowej. COVID-19 przyczyni się także do innych form niedożywienia: zahamowania wzrostu, niedoborów mikroelementów czy nadwagi i otyłości spowodowanych dietą kiepskiej jakości.

Lęk przed zakażeniem koronawirusem i brak środków ochrony osobistej pracowników medycznych spowodowały, że w wielu krajach znacząco zmniejszyła się liczba dzieci leczonych z powodu niedożywienia. W Afganistanie i Kenii odsetek niedożywionych dzieci przyjętych do ośrodków medycznych spadł o 40%, a na Haiti – o 73%. Ponadto, z powodu pandemii, 250 mln dzieci na świecie nie może skorzystać z suplementacji witaminą A.

UNICEF, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Światowy Program Żywnościowy (WFP) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) alarmują, że pandemia odciska największe piętno na dzieciach. Organizacje zaapelowały łącznie o 2,4 mld dolarów, które są niezbędne, aby jeszcze w tym roku nieść pomoc żywnościową najbardziej potrzebującym dzieciom i ich rodzinom.

Szefowie czterech organizacji apelują do rządów państw, społeczności międzynarodowej, darczyńców i świata biznesu o zabezpieczenie prawa dzieci do żywności poprzez:

• zapewnienie dostępu do pożywnych, bezpiecznych i przystępnych cenowo produktów żywnościowych;
• inwestowanie w żywienie matek i dzieci (m.in. promowanie karmienia piersią);
• zwiększenie skali działań w zakresie wykrywania i leczenia niedożywienia na wczesnym etapie;
• dostarczanie żywności do dzieci, dla których posiłek w szkole był jedynym pożywieniem w ciągu dnia;
• opiekę społeczną dla rodzin najbardziej dotkniętych skutkami pandemii.

Nie możemy pozwolić, aby dzieci były cichymi ofiarami pandemii, powiedziała Henrietta Fore. Musimy myśleć zarówno krótkoterminowo, jak i długofalowo, aby stawić czoła obecnym wyzwaniom oraz konsekwencjom kryzysu. Stwórzmy lepszą przyszłość dla dzieci i młodzieży.

Z opublikowanego dziś raportu na temat stanu bezpieczeństwa żywnościowego i żywienia na świecie („State of Food Security and Nutrition in the World”) wynika, że w 2019 r. niemal 690 mln ludzi na świecie cierpiało głód. Najwięcej z nich mieszka w Azji i Afryce. Niestety, autorzy raportu prognozują, że do końca 2020 r. z powodu kryzysu wywołanego pandemią COVID-19, liczba ta może wzrosnąć o ponad 130 mln ludzi.

Raport jest najbardziej wiarygodnym, globalnym badaniem na ten temat, opracowanym przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Międzynarodowy Fundusz Rozwoju Rolnictwa (IFAD), Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF), Światowy Program Żywnościowy (WFP) i Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Z raportu wynika, że stopniowo nasila się problem głodu na świecie. W ciągu ostatnich pięciu lat, liczba osób niedożywionych zwiększyła się o dziesiątki milionów, a kraje na całym świecie nadal zmagają się z wieloma formami niedożywienia. Walka z głodem to tylko część wyzwania. Wiele krajów boryka się także z rosnącą liczbą osób cierpiących na otyłość, nierzadko spowodowaną złą dietą.

Gdzie jest największy problem?

Dokładniejsze dane z Chin i innych najludniejszych państw świata, pomogły znacznie obniżyć szacowaną liczbę głodujących do obecnych 690 mln. Jednak, w ostatnich latach wciąż utrzymuje się rosnący trend liczby niedożywionych osób. Prowadzi to do jednego wniosku: po dziesięcioleciach, w których regularnie zmniejszała się liczba głodujących, w 2014 r. powoli zaczęła rosnąć. I nadal rośnie. W ciągu ostatnich pięciu lat o 60 mln ludzi.

Najwięcej niedożywionych mieszka w Azji (381 mln), Afryce (250 mln), Ameryce Łacińskiej i na Karaibach (48 mln). Jeśli jednak obecny trend się utrzyma, w 2030 r. Afryka będzie domem dla ponad połowy wszystkich niedożywionych ludzi na świecie.

Ofiary pandemii

Postęp w walce z głodem wyhamował. Sytuację dodatkowo pogarsza kryzys wywołany pandemią COVID-19. Produkcja, dystrybucja i konsumpcja żywności w wielu miejscach została zachwiana. Chociaż jest zbyt wcześnie, aby dokładnie ocenić wpływ pandemii na globalny system żywności, autorzy raport szacują, że pod koniec 2020 r. liczba głodujących osób na świecie może wzrosnąć nawet o 130 mln ludzi.

Jednym z krajów dotkniętych skutkami pandemii jest Niger. Sytuacja dzieci jest tam dramatyczna. Już teraz ponad 380 tysięcy najmłodszych jest na granicy życia i śmierci. Z powodu obecnego kryzysu, jeszcze w tym roku liczba głodujących dzieci może tam wzrosnąć nawet o 30%. UNICEF jest główną organizacją, która udziela pomocy niedożywionym dzieciom w tym kraju. W Polsce akcję można wesprzeć poprzez stronę unicef.pl/niger.

Niezdrowa dieta, brak bezpieczeństwa żywnościowego i niedożywienie

Walka z głodem i niedożywieniem, to coś więcej niż zapewnienie odpowiedniej ilości pokarmu. To, co jedzą ludzie – a zwłaszcza dzieci – musi być pożywne. Niestety, dużym wyzwaniem są wysokie koszty treściwego pożywienia, na którego zakup wielu rodzin po prostu nie stać.

Autorzy raportu zaznaczają, że zdrowa dieta kosztuje znacznie więcej niż 1,90 USD dziennie, czyli wykracza poza minimum egzystencji. Cena nawet najtańszej zdrowej diety jest pięciokrotnie wyższa niż diety opartej tylko na skrobi. Do najdroższej na świecie grupy produktów żywnościowych zalicza się: nabiał, owoce, warzywa i żywność bogatą w białko (pochodzenia roślinnego i zwierzęcego).

Najnowsze szacunki mówią, że aż trzy miliardy ludzi nie może sobie pozwolić na zdrową dietę. W Afryce Subsaharyjskiej i Azji Południowej jest tak w przypadku 57% populacji. Według raportu, w 2019 r. 191 mln dzieci poniżej 5. roku życia było zbyt chudych lub zbyt niskich jak na swój wiek, co często wiąże się z niedożywieniem. Ponadto, 38 mln dzieci przed ukończeniem 5. urodzin cierpiało na skutek nadwagi, tymczasem wśród osób dorosłych otyłość sama w sobie stała się pandemią.

Apel o podjęcie działań

Autorzy raportu apelują o zmianę systemu żywnościowego w celu zmniejszenia ceny pożywnych produktów i zwiększenia ich dostępności dla najbardziej potrzebujących. Chociaż konkretne rozwiązania będą się różnić w zależności od kraju, bardzo istotne są interwencje w całym łańcuchu dostaw żywności, środowisku i ekonomii politycznej, która kształtuje handel, wydatki publiczne i inwestycje. Autorzy raportu apelują do rządów państw o uwzględnienie kwestii żywienia w podejściu do rolnictwa, prace nad ograniczeniem czynników zwiększających koszty produkcji czy walkę z marnotrawieniem żywności. Pomóc ma także wsparcie lokalnych drobnych producentów w uprawie i sprzedaży bardziej pożywnych produktów oraz zapewnienie im dostępu do rynku. Priorytetem powinno być żywienie dzieci oraz sprzyjanie dobrym nawykom żywieniowym poprzez edukację i kampanie społeczne.

W 2015 r. światowi liderzy sformułowali Cele Zrównoważonego Rozwoju konieczne do osiągnięcia przez społeczność międzynarodową do 2030 r. Wśród nich jest całkowite wyeliminowanie głodu. Szefowie pięciu organizacji, które opracowały badanie, zwracają uwagę na fakt, że pięć lat po tym, jak świat zobowiązał się do wyeliminowania głodu i wszystkich form niedożywienia, nadal nie jesteśmy na dobrej drodze do osiągnięcia celu w 2030 r.

Nowy Jork/Kopenhaga, 2 lipca 2020 r.

Pomimo ograniczeń logistycznych i wyzwań transportowych, UNICEF dostarcza pomoc dla najbardziej potrzebujących krajów walczących z pandemią COVID-19.

Od początku roku, w ramach walki z pandemią, UNICEF dostarczył środki ochrony osobistej do ponad 100 krajów. Wśród dostarczonych produktów znalazło się: 7,5 mln masek chirurgicznych, 2,8 mln respiratorów N95, 10 mln rękawiczek, 830 tys. fartuchów i niemal 600 tys. przyłbic. Ponadto, UNICEF dostarczył 550 tys. testów diagnostycznych, a do końca sierpnia planuje dostarczyć kolejne 912 tys.

Ograniczona dostępność lotów komercyjnych negatywnie odbiła się także na regularnej pomocy UNICEF. Od marca do maja UNICEF wysyła średnio 700 transportów szczepionek do krajów potrzebujących. W tym samym okresie 2020 r. liczba ta zmniejszyła się niemal o połowę (do 391 transportów). UNICEF apeluje do rządów państw, sektora prywatnego, branży lotniczej i innych podmiotów, aby wsparły działania organizacji w transporcie ratującej życie pomocy.

W 2019 r. UNICEF zakupił produkty i usługi za rekordową kwotę ponad 3,8 mld dolarów. To wzrost o 10% w porównaniu do 2018 r. 1/3 kwoty została przeznaczona na zakup 2,43 mld dawek szczepionek dla niemal 100 krajów. Dzięki temu, na całym świecie, udało się dotrzeć ze szczepieniami do 45% dzieci poniżej 5. roku życia.

UNICEF jest jedną z organizacji, która kupuje i dostarcza najwięcej produktów humanitarnych na świecie. Dzięki swojej sile i strategicznemu podejściu UNICEF może negocjować ceny z dostawcami. W ubiegłym roku organizacji udało się zaoszczędzić w ten sposób ponad 363 mln dolarów.

Współpraca UNICEF z rządami państw, organizacjami partnerskimi i sektorem prywatnym ma kluczowe znaczenie w dotarciu z odpowiednią pomocą do potrzebujących dzieci. Dzięki globalnemu zasięgowi i innowacyjnemu podejściu, wykorzystujemy siłę nabywczą organizacji. To podejście staje się jeszcze ważniejsze w czasie walki z pandemią COVID-19, kiedy każdy dolar ma znaczenie w kontynuowaniu regularnych programów pomocy, powiedziała Etleva Kadilli, Dyrektor UNICEF Supply Division w Kopenhadze.

W Polsce funkcjonuje program „Prezenty bez Pudła”, w ramach którego można przekazać darowiznę na zakup produktu humanitarnego. Pomoc jest realna, ponieważ zakupione produkty UNICEF wysyła tam, gdzie są najbardziej potrzebne. Więcej informacji na stronie: unicef.pl/Prezenty-bez-pudla

Amman, 30 czerwca 2020 r.

Na początku 2020 r., tuż przed wybuchem pandemii, wśród Syryjczyków mieszkających w Syrii, Jordanii i Libanie przeprowadzono badanie opinii publicznej. W bezpośrednich wywiadach zapytano 3500 Syryjczyków o ich największe wyzwania i obawy.

Wojna w Syrii to jeden z najbrutalniejszych współczesnych konfliktów. Od jej wybuchu w 2011 r., na świat przyszło niemal 6 mln syryjskich dzieci. Nie znają nic innego poza wojną i przesiedleniem. Średnio co 10 godzin, jedno syryjskie dziecko traci życie na skutek przemocy. Ponad 2,5 mln najmłodszych zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów i szukania bezpieczeństwa w krajach sąsiednich.

O Syryjczykach nie można jednak mówić tylko w kontekście liczb czy statystyk. To ludzie, którzy mają swój głos. Ich opinie powinny zostać wysłuchane i wzięte pod uwagę. Celem badania opinii Syryjczyków była identyfikacja ich potrzeb i najlepszego sposobu pomocy.

Syryjczycy opowiedzieli w badaniu, jak wojna wpłynęła na ich życie i życie ich dzieci. Rany sięgają głęboko, a zdrowie psychiczne zostało mocno nadszarpnięte. Ubóstwo i edukacja dzieci to największe wyzwania, o których mówili ankietowani, powiedział Ted Chaiban, Dyrektor Regionalny UNICEF ds. Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej.

Główne wnioski z badania:

• Syryjczycy przyznali, że dzieci zapłaciły najwyższą cenę za konflikt w ich kraju.
• Wojna wpłynęła zarówno na zdrowie fizyczne, jak i zdrowie psychiczne syryjskich rodzin.
• Większość ankietowanych osobiście doświadczyła przesiedlenia, a co najmniej jedna bliska im osoba zginęła lub została ranna.
• Syryjczycy mieszkający w Syrii wydają się być bardziej optymistyczni co do przyszłości ich dzieci niż ci, mieszkający w krajach sąsiednich.
• Największym wyzwaniem, według ankietowanych, jest zapewnienie edukacji, a także ubóstwo, dostęp do opieki medycznej i opieka nad sierotami.
• W niektórych regionach Syrii, ponad połowa ankietowanych powiedziała, że ma w domu co najmniej jedno dziecko, które nie chodzi do szkoły.

Niemal 5 mln dzieci w Syrii i krajach sąsiednich kontynuuje edukację mimo ogromnych przeszkód. Dzieje się tak przede wszystkim dzięki zaangażowaniu i determinacji nauczycieli, organizacji partnerskich i Darczyńców UNICEF. Niestety, wciąż 2,8 mln syryjskich dzieci nie chodzi do szkoły.

UNICEF apeluje o 682 mln dolarów, aby jeszcze w tym roku dotrzeć z pomocą do dzieci w Syrii i krajach sąsiednich. W Polsce zbiórkę funduszy można wesprzeć poprzez stronę unicef.pl/syria.